سلام
ما تو آذربايجان مثل رستم شما يه قهرماني داريم به اسم كور اوغلي يعني فرزند(پسر) مرد كور
كور اوغلي چون پدرش نابينا بود و به خاطر رشادتهايي كه داشته( خودش يك كتاب داستاني افسانه اي بلندي است و نيازي هم نيست توضيح بديم) به اين نام مشهور بوده
يه نفر ميخواهد كه اسم اون هم اسطوره بمونه و بهش بگن كور اوغلي ميره چشمهاي پدرش رو كور ميكنه بعد اسمش رو ميزارن كور كيشي نين اوغلي ،يعني پسر مرد كور!
حالا قضيه ي شما هم دقيقا شبيه اينه
اسطوره شدن همينجوري ها هم كه نيست برم مثلا كشتي رو سوراخ كنم و بعد مسافرها رو نجات بدم!
اسطوره شدن به دل مردم است، اينکه چطوري در دلها جاي بگيريم.در مورد بچه سوسولها آي گفتيد... من هم هر از گاهي مي بينم كلي عصباني مي شم كلي ناراحت ميشم.كلي متاسف ميشم
اخه چرا جوان بايد اينقدر بد بخت باشه..چرا مثلا جوان بايد اعتماد به نفس نداشته باشه...چرا جوان بايد از روي بيكاري با چشم و ابرو بازي كنه.خيلي متاسفم. گردانندگان مملکت بايد از اين جوون از اين همه نيرو و انرژي استفاده کنند حيف!