آنسوتر از نااميدي من، مادري که همه اميد را از مهتاب درخشان طبيعت هديه گرفته است، به انتظار رسيدن صبح با من بودن است و من خاکستر مشعل نااميدي را به کناري مي گذارم و مي روم پاي شب مهتابي تا اميدوار باشم.