این مطالب رو من بر اساس تحقیقاتی که در دوران تحصیلات قبل دانشگاه به دست آورده و ذخیره کرده ام و فکر میکنم که نمایش آنها خالی از لطف نخواهد بود.

چرا خورشید یا دیگر اجرام آسمانی هنگام غروب در زمین بزرگ دیده میشوندو رنگ های آبی یا سرخ رنگ پیدا میکنند ؟

          برای آم که این اجرام در افق هستند و پایین تر می آیندو نسبت به اون زمینه ای که پیش زمینه ی این اجرام هستش و ما می بینیم و می سنجیم اینها به نظر ما بزرگ دیده می شوند وگر نه هیچ تغییری در اونها ایجاد نمی شودو رنگش هم به خاطر پراکندگی هستش مولکولهای هوا به این دلیل که پدیده ی. پراکنش رو انجام میدهند یعنی نور خورشید رو پراکنده میکنند ما رنگ های متفاوتی می بینیم مثلا اگر ما آسمان رو آبی می بینیم به خاطر این هستش که نور آبی از طیف الکترو مغناطیس که بخشی از اون رو نور مرئی متشکل از بنفش تا قرمز رو شامل میشه که همان رنگ های رنگین کمان هست حالا اینها بر اساس طول موجشان و این که اندازه ی ذرات موجود در هوا چقدر باشه این امواج پراکنده میشوند و وقتی که نور آبی به اتمسفر زمین برخورد میکنه به خاطر اون ذراتی که دارد و طول موجی که نور آبی دارد نور آبی بیشتر پراکنده میشه در نتیجه ما آسمان رو آبی می بینیم اما در هنگام غروب نور قرمز بیشتر پراکنده میشه در نتیجه ما آسمان رو اون لحظه نارنجی رنگ و آتشین می بینیم که خیلی هم زیباست .چرا ما آن طرف کره ی ماه رو هیچ وقت نمی بینیم و ندیده ایم

          زیرا که مدت چرخش ماه یک دور به دور خودش دقیقا برابر هست با مدت چرخشش یک دور به دور زمین در نهایت این که از اونجایی که این دو پریود با هم دیگر یکسان هستند ما هیچ وقت نمی توانیم طرف دوم ماه که همیشه پشت به ماست رو ببینیم

آیا درست است که خیلی از ستارگان رو که ما میبینیم سالهاست که نابود شده اند

           ما وقتی به آسما نگاه میکنیم در واقع گذشته رو داریم تماشا میکنیم به خاطر این که ما برای آن که یک جسم رو ببینیم باید نور از اون جسم به ما برسه ستارگان فاصله هاشون از ما خیلی دوره و نور ماکسیمم سرعت سرسام آوری رو داره که بشر میتواند در ذهن خودش تجسم کنه حالا نور با سرعت سرسام آور خودش از یک نقطه ای در فاصله ی بسیار بسیار دور حرکت میکنه و میرسه به ما سالها در راه خواهد بود برای آن که به ما برسه در نتیجه این که مثلا نوری که امروز از یک ستاره ای حرکت میکنه که به ما برسه ممکنه دو میلیون سال دیگه به ما برسه تا اون دو میلیون سال دیگه ما نوری که سالها پیش راه افتاده به طرف ما رو میبینیم در حالی که ممکنه اون ستاره دیگه اون جوانی خودش رو از دست داده باشه و دیگه اون خصوصیات اولیه ی خودش رو نداشته باشه

انتهای جهان کجاست یا این که انبسات جهان چیست و تا کجا ادامه دارد

            درواقه جهان ما در حال انبسات شدن هست یعنی این که تمام ذراتی که توی این جهان ما هستند مثل یک بادکنکی هست که داریم اون رو باد میکنیم داره منبست میشود و مثلا اگر ما ذرات موجود در جهان رو کشمش های یک کیک کشمشی در نظر بگیریم این کیک همین طور داره پف میکنه و این کشمش های توی آن هم دارند پیوسته از هم دور میشوند وانبسات تا کجا ادامه دارد بستگی به چگالی داره که بهش میگویند چگالی بهرانی اگر که این مقدار رو تعیین کردند اگر که چگالی بهرانی از این مقدار کمتر بیشتر یا مساوی باشه آینده ی جها نغییر میکنه اگر که میتونه جهان با انبساط خودش ادامه بده نمیدونیم اونورش چه خبر هست میتونه منقبض بشه و یا این که میتونه یک جهان تخت داشته باشیم یعنب انقباض و انبسات متوقف بشه و جهان ثابت باقی بماند و میتواند به معنای توقف زمان هم باشد که این هم جای بحث دارد یکی از دلایلی که هنوز نتوانستند این تئوری رو به اثبات برسانند همین هست به خاطر این که فضا و زمان هست که این نظریه نسبیت داره شکل جهان رو می سازه وقتی که یکی از اونها متوقف بشه به معنای این هست که این منهنی فضا و زمان داره تغییر میکنه این هست که از آنجایی که نمیشه هنوز راجع به این موضوع بحث کرد.

چه شرایطی برای خورشید گرفتگی حلقوی لازم هست

         اگر که زمین ماه نو و خورشید در یک راستا قرار بگیرند ما خورشید گرفتگی داریم حالا اگر که ماه اگر کوچک باشد نمیتواند تمام فاصله ی ماه تا زمین اگر متناسب نباشه نمیتواند تمام قرص خورشید رو بپوشاند در نهیت یک حاله ای یک حلقه ای دور خورشید بیرون میماند که به آن خوزشید گرفتگی حلقوی میگویند اگر کا کاملا بتواند تشعشعات رو بگیره

بنده تشکر میکنم از این که از وبلاگ بنده بازدید نمودید و ژوزش میطلبم به علت غلط های املای موجود در متن

                                                                                                             سرپرست وبلاگ محمود عراقی